در ادامه ، مصاحبه با شاعر آئینی استان گیلان و شاعر مراسم قافله عاشقی در سال گذشته کربلایی ابراهیم لایق برحق پیرامون پیاده روی اربعین بخوانید:
لحظه لحظه‌ی عاشقی را وقتی میتوان معنا کرد که دیده زیر پای پر آبله‌ای عمود به عمود همراهی کند . وقتی که حسین علیه السلام معرف ما در نزد اهل عرش شده است کمترین کار این‌است که او را به اهل زمین و زمان معرفی کنیم یعنی با گامهایی استوار عشق او را فریاد زنیم و با مراودات بی‌نظیر بین اهل مشایه و موکب داران زیباترین تابلو ایثار و همدلی را بنگاریم که این هم‌آیش جز در زیر لواء خون خدا میسر نشود.
– آیا تاکنون در پیاده روی اربعین شرکت داشته اید؟ نظرتان پیرامون این سفر چیست؟
سال گذشته توفیقی شد تا این بار پاهایم دلم را همراهی کند – و به بدرقه اکتفا نکند. باید عرض کنم گرچه شاید در ازدحام جمعیت نتوان به تمام آداب زیارت و شناخت تاریخ و جغرافیای سرزمین عشق پرداخت اما حضرت ارباب چنان میزبانی می‌کند که گویا گام به گامت را میخواهد پاداشی بیشتر از رنجی که برده‌ای ببخشد. حقیقتا طوری تحویلت می‌گیرد که شرمندگی‌ات بیش از گذشته است. لذا علیرغم زیبایی و فراغ حس معنوی در زیارتهای غیر اربعین ، سفر سال گذشته باعث شد که اعتراف کنم جرعه‌ی کرببلا را باید در قدح اربعین چشید. و البته باید از زحمات خادمان قافله‌ی عاشقی نیز شاکر باشم.
-بنظر شما بعنوان فعال فرهنگی در پیاده روی اربعین چه تکلیفی داریم؟
اربعین هم محل درس آموزی است و هم مانور بزرگ قدرت شیعه و بلکه قدرت آزادیخواهی.
بالّطبْع و به تَبَع این حضور، هر اقدامی که در تقویت امر الهیِ تألیف قلوب و معرفی انقلاب حسینی‌مان – و البته نقطه‌ی غایی این حرکت یعنی نهضت جهانی اسلام و مهدویت (بخوانید رحمت و عدالت) – کمک کند وظیفه‌ی ماست و باید این نکته نصب العین‌مان و آویزه‌ی گوشهای‌مان باشد که اگر اینچنین فرصتی را از دست بدهیم یعنی جبهه‌ی انتظار را سنگر به سنگر به صهیونیسم واگذار کرده‌ایم و این خسران غیر قابل جبران است.
بهتر از حقیر می‌دانید که در این پویش، رمز پیروزی در تقرب الهی و روحیه‌ی جهادی و البته حفظ ظرافت‌های کار فرهنگی و زمان‌بَر بودن نتیجه مستتر است.
ما در همایش وحدت‌آفرین اربعین می‌توانیم بنیان تفکر صهیونیستی و همه‌ی زنجیره‌های پوچ وابسته‌ی آن مانند وهابیت را به دیار هدم و عدم بفرستیم
ز-چه توصیه ای برای سایر زاءران دارید؟
ائران حضرت می‌دانند که فرصت اربعین، فرصت بی‌بدیل خودسازی معنوی و ابلاغ رسالت زینبی است و این دو در این دو لغت متجلایند: جهاد کبیر و جهاد اکبر
یقینا دعا در حق امت اسلامی و آرزوی ظهور در زیر قبه‌ی اجابت و کنار قبله‌گاه عشق در کنار تلاش انقلابی، سریعترین وسیله‌ی پیمایش به سوی دولت کریمه‌ی مستضعفین می‌باشد. دعایی هم به این کمترین و بدترین بفرمایند.
– مطلب آخر؟
حجاب دل چه ظلمانی باشد و چه نورانی ، باید در کشتی نجات حسین مداوا شود و اربعین شاید بخاطر تعبی که به زائر می‌رسد و یا در افقی بالاتر بدلیل اسوه‌پذیری از کاروانسالار اسرای اهل بیت ع این فیض را سهل الوصول – بهتر بگویم سهل التفضل- می‌کند.
از اطاله‌ی کلام عذر خواهم
